Çocuk sahibi olmak kadar güzel bir şey var mıdır bilemiyorum. Onun karşılıksız sevgisi, içtenliği, gözlerinizin içine bakan o gülen gözleri, meraklı öğrenmeye açık bakışları her şeyi ile mükemmel bir duygudur. Sevgili anneler, bugün sizlerle çok çocuklu anne olmak konusunda deneyimlerimi paylaşacağım.
Bir çocukla acemi, iki çocukla az deneyimli 3 çocukla artık katmerli oluyorsun. Algısı en yüksek düzeyde, uyku minimumda, açlık ve susuzluk orta seviye de yaşamayı öğreniyorsun. Oturduğun yer ısınmadan kalkıyorsun. Dinlenmek için azıcık keyif yapayım diye demlediğin çayı, fincana koyduğun kahveyi içemeden soğur. Önceliğin çocuklardır ve onlar rahat edene kadar kendinle ilgili yaptıkların rafa kalkmıştır.
Gün gelir ev alıp başını gider ve sen kendini kafana huni takıp çocuklarla dans ederken bulursun. Artık hiçbir şey yerini zamanında bulmaz. Gündüzleri çocuklarla oyun oynar, yemek hazırlar, kaldırır, meyve keser, pasta, kek, kurabiye yaparsın. Bir bakmışsın akşam olmuş ve işlerin geceye sarkmış.
Herkes için böyle midir? Kesinlikle hayır… Benim önceliğim çocukların mutluluğu oldu. Her şey vakti ve zamanı geldiğinde yerini bulacaktır. Yerine gelmeyen tek şey çocukluk olacaktır. Bu sebeple çocukların çocukluklarını yaşaması ebeveynleri ile oynamaları hayata bakış açım oldu. Kırılmasını istemediğim biblo yerine yenisi gelir, dökülen yemekler silinir, halılar yıkanır. Kısacası maddi olan her şey yerini yenisine bırakır. Oysa çocukluk öyle mi?
Bir gün biri karnım ağrıyor, başım ağrıyor der ve onunla ilgilenirsiniz. Bunu gören diğer çocuğunuz da başlar karnım ağrıyor demeye ve ikisi de aynı anda ağlamaya başlar. Üçüncü çocuğunuz aman düşmesin, küçük şeyler bulup ağzına atmasın diye bir gözünüz onda hepsine yetmeye çalışırsınız. Çoğu zaman hastalık geldi mi sırayla üçünü gezer ve sonunda size de bulaşır. 40° ateşle çocuklarınızın peşinden koşmaya devam edersiniz. Çünkü anne olmak hasta olmayı kabul etmez.
Herkes gibi modunuzun düştüğü anlar olur ve battaniyeyi çekip yatmak istersiniz. Bazen hiç konuşmadan öylece oturmak, kahvenizi koyup camdan dışarı izlemek ya da merak ettiğiniz bir kitabı okumak istersiniz. Zamanı gelince onlarda olacaktır ama şimdi değil az daha sabretmelisiniz. Çünkü anne olmak demek depresyonun bile lüks olması demektir.
Sahi depresyona nasıl giriliyor?! Kendinizi dinleyecek vaktiniz olmadığında yaşama tutunmak için sebepleriniz olduğunda depresyona girileceğini sanmıyorum.
Üç çocuklu anne olmak demek, çocuklarınla oynayacağın oyunların artması demektir. Mesela yakartop oynamaya başlarsınız. Renkli istop, yerden yüksek, saklambaç çocukken oynadığınız oyunları öğretebilirsiniz. İki çocuğunuz salıncakta sallanırken üçüncü çocuğunuzla tahterevalliye eşlik edebilirsiniz. Tek kale maç yapıp, sırayla basket atmayı deneyebilirsiniz.
Etrafınızdaki insanlar şaşkın başkalarına inat çocuklarınızla kaliteli vakit geçirin. Onlar üç çocukla nasıl baş ediyorsun derken siz baş etmek kelimesinin ne kadar yanlış bir ifade olduğunu anlatmalısınız.
Çocuklarla baş edilmez, güzel ve kaliteli zaman geçirilir. Bebeklikten çocukluğa onlarla nefes alırsın. Hayatı onlarla yeniden öğrenirsin. Hem çocukluğunu yaşar hem de çocukluğundan eksik kalanları onlarla tamamlarsın.
Kısacası anne olmak ve çok çocuklu bir anne olmak şükür sebebidir.
