Yetişkinler neden zaman zaman kıyas yolunu seçer? İyi niyetle uygulanan bu yöntemin dezavantajları nelerdir? Çocuklarımıza ve akabinde ebeveynlere kıyasın verdiği zararlar nelerdir? Kıyas yapmaktan nasıl vazgeçilir hep beraber irdeleyelim…
Kıyas İlmek ilmek ördüğümüz, nakış nakış işlediğimiz tüm emekleri kendi ellerimizle çöpe atmaktır tabiri caizse… Anne ve babalar neden kıyas yapar çocuklar arasında… Elbette ki kötü bir sonuçla karşılaşmak değildir maksatları. Çocuklarını gaza getirmek ve daha ileriye taşımaktır esas amaçları. Çünkü kendi çocuklarının herkesten bir adım önde olmasını isterler. İyi niyetle yapılan amaçlarının kötü sonuçlar doğuracağını akıllarına getirmeksizin yaparlar bunu. Hiç yeni açan bir çiçeğin üzerine basılarak daha hızlı filiz verdiğine şahit oldunuz mu?
Kıyasın olumsuz etkileri…
Ödevini yapmayarak sizi boykot eden çocuğu akranlarıyla kıyaslamak pilini her geçen gün biraz daha zayıflatır. Neden mi? Çünkü bilir ki bir gün dünyanın en iyi işini de yapsa, yarışacağı daha başarılı insanlar çıkacak karşısına. Birini geçse diğeri, diğerini geçse sıradaki… Herkesi ekarte edemeyeceğini bile bile yapacak üstelik. Bu yorucu maraton hem ruhunda tahribat yaratacak, hem de bu tahribata sebep olanlara öfke duyacak. Ve en kötüsü yapacağı işten haz duymayı değil, hep zirvede olmayı hedefleyecek. Böylece yetersizlik duygusuyla beraber, görmek istemeyeceği başarılardan( toplumdan) kendini izole etmeye başlayacak beraberindeki hırçınlıkla. Etrafında başarılı kimi görürse görsün hem mutsuz edecek hem mutsuz olacaktır. Evet. Sadece “Ali şunu yapıyor, sen ne yapıyorsun” demek onu bir ömür labirentte yaşamaya mahkum etmekten pek te farksız değil.
Her çocuk özeldir!
Çocuklarınızın kıstası kimse olamaz. Çünkü her çocuk kendine Has’tır ve Özel’dir Yeteneği olmayan bir konuda bu şekilde teşvik etmeye çalışmak onu aşağıya çekecek. Öyle ki bu yarışa sürüklediği için kıyası yapana karşı nefret bile oluşacak dünyasında. Yeteneksiz olabilir, dersleri kötü olabilir ama unutmayın ki ondan bir tane var ve sizin evinizde… Kıyas olan başarıları ve yetenekleri köreltmekten başka bir işe yaramaz. Herkes birbirinden farklıdır, farklı özelliklere sahiptir. Nasıl ki portakalın tadını elmayla kıyaslamak kulağa oldukça absürt geliyorsa, çocuklarımızı akranlarıyla kıyaslamakta bir o kadar absürt. Kendiyle barışık olan, yaptığı her şeyden gurur duyabilen çocuklar yetiştirmeyi istiyorsak, onları kıyas çıkmazına sokmayalım!
