Bir bebek dünyaya geldiğinde, ebeveynlerin en önemli kararlarından biri de ona hangi ismi verecekleri olabilir. İsim seçimi kişisel bir tercih olduğundan, her ebeveynin bebeğine vereceği isim farklı olabilir. Ancak günümüzde birçok ebeveyn modern isimleri tercih etmeye başladı. Ülkemizde de modern bebek isimleri konusunda son yıllarda birçok ebeveyn farklı tercihler yapıyor. Geleneksel isimlerin yanı sıra, yaratıcı ve farklı isimler de tercih ediliyor. İşte ülkemizde tercih edilen modern bebek isimleri ve anlamları!
2024 En çok tercih edilen bebek isimleri
2024 En çok tercih edilen bebek isimleri
Eski isimler yeniden popüler hale geliyor: Son yıllarda, bazı eski isimler yeniden popüler hale geldi. Örneğin, Aylin, Cemre, Deniz gibi isimler, geçmişte popülerdi ve şimdi yeniden tercih ediliyor.
Yabancı isimler tercih ediliyor: Yabancı isimler, özellikle İngilizce ve Fransızca kökenli isimler, Türkiye’de de popüler hale geldi. Örneğin, Mia, Lina, Luna gibi isimler sık sık tercih ediliyor.
Doğa isimleri tercih ediliyor: Son yıllarda, doğa isimleri de popüler hale geldi. Özellikle, Açelya, Zeytin, Yağmur gibi isimler sık tercih ediliyor.
Unisex isimler tercih ediliyor: Cinsiyet kavramlarındaki değişiklikler nedeniyle, unisex isimler de popüler hale geldi. Örneğin, Deniz, Özgür, Can gibi isimler, hem erkek hem de kız bebeklere verilebiliyor.
Kısa isimler tercih ediliyor: Kısa ve akılda kalıcı isimler de son yıllarda popüler hale geldi. Örneğin, Efe, Ada, Ali gibi isimler sık sık tercih ediliyor.
Modern bebek isimleri
Modern bebek isimleri
| A ile başlayan isimler |
| Acem: 1. Açık ve doğru Arapça konuşamayan kimse 2. İran haklarından birine mensup. |
| Acun: Dünya, varlık. |
| Acunal: Dünya’yı fetheden. |
| Açılay: Ayın dolunay haline geçmeye başlaması. |
| Adin: Cennet. |
| Affan: Kötülükten kaçınan, temiz. |
| Afra: 1. Beyaz toprak. 2. Ayın 13. gecesi. |
| Afşin: Silah, zırh. |
| Agir: Ateş. |
| Ahenk: Uyum, birlikte ortaya çıkan güzellik. |
| Ahter: Yıldız. |
| Ahu: Güzel, ince, zarif (kadın) |
| Akil: Aklı selim, akıllı. |
| Aktuğ: Türk mitolojisinde iyilik tanrısı |
| Ala: 1. Karışık renkli, çok renkli, alaca. 3. Kekliğin boynundaki siyah halka. |
| Alçin: Kızıl ve parlak renkli küçük bir kuş. |
| Algın: 1. Sıcak kanlı, sevimli. 2. Aşık, sevdalı. 3. Cılız, zayıf. |
| Alin: 1. Aydınlık, parıldayan. 2. Yice, soylu. |
| Alkım: Gökkuşağı |
| Almila: Kırmızı elma. |
| Alpay: Yiğit, mert. |
| Altay: Türk mitolojisinde dağ tanrısı |
| Alya: 1. Dağ tepesi, yüksek yer. 2. Sema, gökyüzü. |
| Amber: 1. Güzel koku. 2. Güzellerin saçı. |
| Andaç: 1. Ajanda, hatırlatıcı. 2. Anılar, hatıralar. |
| Aral: Birbirine yakın adalar topluluğu. |
| Aram: Sakin, huzurlu. |
| Aras: 1. Sahip çıkılan. 2-Hazad Denizi’ne dökülen nehir. |
| Ardıç: Güzel kokusu ile bilinen bir ağaç türü. |
| Aren: 1. Çölde bulunan en parlak ve gösterişli kum. 2. Çöl kumu. 3. Parlak kum tanesi. |
| Arjen: Volkan alevi |
| Arjin: Yaşam ateşi. |
| Arman: 1. Özlem, hasret. 2. Pişmanlık, teessüf. |
| Artuç: Ucuna sivri demir eklenmiş mızrak. |
| Arzu: 1. İstek, özlem. 2. Beğenilen kadın. |
| Asel: 1. Şifa veren bal. 2. Huzur, muhabbet, sevgi. |
| Asi: Başkaldırıcı, dikbaşlı. |
| Aslıhan: Han soyundan gelen, soylu. |
| Asya: 1. Şifa veren, tedavi eden. 2. İlaç, merhem. 3. Beş kıtadan biri. |
| Aşkın: 1. Ölçüyü kaçırmış olan, coşkun. 2. Muadillerinden yeğ, üstün. 3. Fazla |
| Atay: Tanınmış, ünlü. |
| Atlas: 1. Üstü ipekten, altı pamuktan kumaş. 2. Büyük harita. 3. Köse, tüysüz. |
| Avşar: 1. Oğuz Türklerinin boylarından biri. |
| Ayas: 1. Dolunay. 2. Mehtap. |
| Ayaz: 1. Duru ve sakin havada çıkan kuru soğuk. 2. Açık, bulutsuz hava. 3. Aydınlık, ışık. 4. Mehtap. |
| Ayben: Teni ay kadar beyaz ve temiz olan. |
| Ayçıl: 1. Ay gibi sürekli ışık ve parıltı yayan. |
| Aylin: Ay’dan gelen, Ay’a ait. |
| Aytek: Ay gibi. |
| Azra: 1- Ayak basmamış kum. 2- Delinmemiş inci. 3- Hz. Meryem’e verilen adlardan. |
| Azze: 1. Dişi ceylan yavrusu 2. Ceylan kadar zarif. 3. Yüce, onurlu. |
| B ile başlayan isimler |
| Bağdaş: Dost, yakın arkadaş. |
| Bahar: 1. Kışla yaz arasındaki geçiş mevimleri. 2. Güzellik, hoşluk. |
| Balamir: Ünlü bir Türk kağanı. |
| Balkan: Sarp ve geniş ormanlıklarla bezeli sıradağlar. |
| Balkız: Şirin, tatlı, sevimli. |
| Bangu: Gök gürültüsü. |
| Barayı: Öncesi, başlangıcı olmayan. |
| Barçın: İpekli bir kumaş. |
| Barın: 1. Güç, kuvvet. 2. Orta Asya beyliği 3. Bütün, tamam. |
| Barlas: Savaşçı, kahraman erkek. |
| Bartu: 1. Varlık, servet 2. Varılacak yer, hedef 3. Eski bir Türk kağanı |
|
Başak: 1. Arpa, buğday, yulaf vb. ekinlerin tanelerini taşıyan kılçıklı başı 2. Zodyak üzerinde Aslan ile Terazi arasında bulunan takımyıldızın adı.
|
| Batır: Kahraman, savaşçı yiğit. |
| Bayer: Zengin ve varlıklı kimse. |
| Baykan: Zengin, varlıklı ve güçlü. |
| Baysal: Soylu, ünlü ve köklü kimse. |
| Behlül: 1. Çok gülen, güleç. 2. Hayır sahibi, iyi insan. |
| Behram: 1. Merih yıldızı. 2. Ayın 20. günü. |
|
Belen: 1. Dağlık, sarp yer. 2. Sırt, bayır, yamaç, dağ eteği. 3. Yüksek, dağlık yerlerde görülen düzlük. 4. Issız yer.
|
| Belgin: 1. Kesin olarak belirlenmiş, bilinen. 2. Alamet, iz. |
| Belik: Saç örgüsü. |
| Belin: Şaşkın. |
| Belinay: Göl yüzeyine yansıyan ay ışığı. |
| Bengi: Sonu olmayan, hep kalacak olan, sonsuz, ebedî. |
| Bengisu: Ölümsüzlük veren kutsal su. |
| Berat: 1. Osmanlı’da imtiyaz gösteren belge. 2. Resmi belge, imtiyaz nişanı. |
| Berceste: 1. Seçilmiş, beğenilmiş. 2. Hoş, güzel. |
| Beren: 1. Güçlü, kuvvetli 2. Akıllı, zek,. 3. Tanınmış, ünlü. |
| Berfu: Kar tanesi. |
| Beril: 1. Temiz, pak. 2. Arınmış, temizlenmiş. |
| Berker: Kişiliği güçlü ve sağlam kişi. |
| Berkin: Güçlü, kuvvetli. |
| Berra: 1. Hayırsever. 2. Bereket ve bolluk getiren. |
| Berrak: 1. Aydınlık, açık 2. Duru, temiz |
| Besim: Güler yüzlü erkek. |
| Beste: Bir müzik eserini oluşturan ezgilerin bütünü |
| Betül: 1. Namuslu, ahlakı iyi kadın. 2. Ağaçtan ayrılıp köklenen fidan. |
| Beylem: 1. Çiçek demeti, buket. 2. Henüz açılmamış pamuk kozası. |
| Bige: 1. Sultan 2. Hiç evlenmemiş ya da çocuk doğurmamış. |
| Bige: Eşsiz, benzersiz. |
| Bihter: Daha iyi, yeğ, üsyün. |
| Bilgen: Derin bilgi sahibi kimse. |
| Bircan: Eşi benzeri olmayan, tek. |
| Birtan: Yalnız, tek. |
| Boran: 1. Bora. 2. Sis, duman. 3. İç sıkıntısı. 4. Yaban güvercini. |
| Buğlem: Cenneti müjdeleyen melek. |
| Bukle: Kıvrılmış, lüleli saç. |
|
Bulut: Atmosferdeki su damlacıkları ve buz taneciklerinin görülebilir yoğunluk kazanmasıyla oluşan, biçimleri, yükseklikleri ve yol açtıkları hava olaylarıyla birbirinden ayrılan yığınlar.
|
|
Burç: 1. Kale duvarlarından daha yüksek, yuvarlak, dört köşe veya çok köşeli kale çıkıntısı.2. Zodyak üzerinde yer alan on iki takımyıldıza verilen ortak ad.3. Ökse otu.
|
| Burçak: Işkın, filiz. |
| Burcu: 1. Güzel kokan. 2. Kale surlarındaki çok köşeli çıkıntı. |
| Büşra: 1. Müjde, sevinçli ve beklenen haber. 2. Acele, hızlı. |
| C ile başlayan isimler |
| Canalp: Özünde güç, yiğitlik, mertlik bulunan kimse. |
| Canan: Sevgili, aşık olunan kadın. |
| Canay: Ay gibi temiz ve parlak yüzlü kimse. |
| Canbek: 1. Gözü pek, cesur. 2. Güçlü, kuvvetli. |
| Canberk: Güçlü, sağlam yapılı. |
| Cansel: Hayat kaynağı su. |
| Cansen: Sevilen ve hoşlanılan kimseye hitaben. |
| Canset: Genç kraliçe ya da prenses. |
| Cansu: Hayat ve tazelik veren su, sevgili, sevimli. |
|
Cem: 1. Toplama, derleme. 2. Hükümdar, sultan. 3. Hem Büyük İskender’in hem de Hz. Süleyman’ın lakabı.
|
| Cemre: 1. Ate, yalaz. 2. Baharın geldiğini müjdeleyen hava sıcaklığı artışı. |
| Cenk: Savaş, harp. |
| Cenker: İyi savaşan, savaşçı, kahraman. |
| Ceren: İnce ve zarif bir hayvan, ceylan. |
| Ceyda: Uzun boylu ve güzel kadın. |
| Ceyhan: Akdeniz’e dökülen bir nehir. |
| Ceyhun: Tevrat’a göre cennetin 4 nehrinden biri. |
| Ceylan: Hızlı koşması, ince bacakları ve güzel gözleri ile ünlenmiş bir geyik türü. |
| Cilve: Hoşa gitmek için takınılan tavır, işve, naz. |
| Cudi: 1. Cömert. 2. İyi, hayırsever. |
| Ç ile başlayan isimler |
| Çağan: Bayram, şenlik. |
| Çağatay: 1. Yavru at, tay. 2. Doğu Türklerinin lehçelerinden dolayı aldığı ünvan. |
| Çağdaş: 1. Aynı çağda yaşayan. 2. Bulunulan çağın koşullarına uygun olan. 3. Yaşıt. |
| Çağın: Yuıldırım. |
|
Çağla: 1. Badem, kayısı, erik gibi çekirdekli yemişlerin ham durumu. 2. “Coşkulu ol” anlamında kullanılan bir ad.
|
| Çağrı: 1. Birini çağırma, davet. 2. Doğan, çakır kuşu. 3. Rütbe, unvan, san. |
| Çakır: Mavi benekli, maviye çalan gözleri olan kimse. |
| Çapan: Ulak, postacı, haber getiren. |
|
Çelebi: 1. osmanlı’nın ilk zamanlarında şehzadeler için kullanılan bir ünvan. 2. Şehir terbiyesi almış, bilgili, eğitimli kimse.
|
| Çelen: 1. Yakışıklı, güzel gözüken. 2. Tepelerin kar tutmayan zirvesi. 3. Becerikli ve kurnaz kimse. |
| Çelik: 1. Su ile sertleştirilen demir. 2. Çok güçlü ve kuvvetli kimse. |
|
Çiğdem: Zambakgillerden, türlü renklerde çiçek açan, çok yıllık bir kır bitkisi, mahmur çiçeği (Colchicum)
|
| Çilen: Çişe, hafif yağış. |
|
Çınar: 1. Boyu 30 m.ye ulaşabilen, kalın dallı, çok uzun ömürlü bir ağaç türü. 2. Dayanak, destek, güç alınan kimse.
|
| Çise: İnce yağmur, çisenti. |
| Çiselen: Yağmur damlası, çise damlası |
| Çisil: İnce ince yağan yağmur, çise. |
| Çolpan: Çoban Yıldızı, Zühre, Venüs. |
| D ile başlayan isimler |
| Dafne: Defnegillerden, yaprakları güzel kokulu ve yaz kış yeşil olan bir ağaç, develik |
| Dalan: İnce, zarif, narin. |
| Dalga: 1. Denizin rüzgarla kabarması sonucu oluşan hareketlilik. 2. Denizdeki hareketli su kütlesi. |
| Dalya: Yıldız çiçeği. |
|
Dalyan: 1. Deniz, göl ve nehirlerde kıyılara yakın kurulan büyük balık avlama yeri. 2. Denizde yüzeye yakın yosunlu kaya. 3. Deniz kıyılarında ve denizin dibinde dalgalı biçimde görülen kum.
|
| Damla: Bir sıvının en küçük parçası, yağmur parçacığı. |
| Daniş: 1. Bilim, bilgi. 2. Bilhi sahipleri. |
| Defne: Yaprakları güzel kokulu ve yaz kış yeşibir ağaç, develik |
| Delal: Sevgili, değerli. |
| Delfin: Yunus balığı. |
|
Deniz: 1. Yer kabuğunun çukur bölümlerini kaplayan, birbiriyle bağlantılı, tuzlu, büyük su kütlesi. 2. Çok, bol.
|
| Deren: Toplayan, düzenleyen, pekiştiren |
| Derin: 1. Çok gelişmiş, çok ilerlemiş. 2. Yoğun. 3. İçten gelen. |
| Derya: 1. Deniz. 2. Çok bilgili, engin kimse. 3. Çok, pek çok. |
| Deste: Bağlam, demet, 10 parçadan oluşan bütün. |
| Deva: İlaç, çare. |
| Devin: Hareket. |
|
Devrim: Dünya görüşünde, felsefede, bilimde, sanatta veya toplumsal düzende birdenbire olan niteliksel değişme.
|
| Dicle: 1. Uzun ve büyük nehir. 2. Türkiye’den geçen ve Irak’ta denize dökülen bir ırmak. |
| Didar: 1. Görüş, görme gücü. 2. Yüz, çehre, suret. |
| Dide: 1. Göz, gözbebeği. 2. Gözcü. |
| Didem: Çok sevdiğim, gözüm kadar sevdiğim, yarim. |
| Dila: Gölül çalan, kalp hırsızı. |
| Dilara: Gölül çalan, sevgili, yar. |
| Dilay: Ay gibi parlak, gönle ışık saçan. |
| Dilde: Ün salmış, şöhretli. |
| Dilem: Gönül/ kalp ilacı. |
| Dilşad: 1. İçi rahat. 2. Kalbinde neşe, sevinç olan. |
| Dilşah: 1.Gönül sahibi, sevgili. 2. Sultan. |
| Diyar: Ülke, dünya. |
| Doğu: Güneşin doğduğu yön, gündoğusu. |
| Dolunay: Ayın bütün olarak görüldüğü hali. |
| Dora: Doruk, zirve. |
| Doruk: 1. Tepe, en yüksek yer, uç, zirve. 2. En üstün başarı düzeyi. 3. Kibirli. |
| Doyum: Ganimet almış. |
| Duha: 1. Kuşluk vakti. 2. Kur’an-I Kerim’de sure. |
| Duru: Bulanık olmayan, temiz, berrak, saf. |
| Duygun: Hislerini yoğun yaşayan, duygusal. |
| Dürre: İnce tanesi. |
| E ile başlayan isimler |
| Ebrar: 1. İyi huylu. 2. Dürüst. 3. İyi ve salih kul. |
| Ecer: Yen, güzel, iyi. |
| Ecmel: Çok güzel. |
| Ediz: Değerli, ulu, yüce, yüksek |
| Efil: Rügzar, rüzgarla dalgalanma. |
| Efşan: Saçan, dağıtan anlamında kullanılır. |
| Efser: Sülü taç. |
| Egemen: Buyruk ve hüküm sahibi, buyruğunu yürüten, bağımlı olmayan. |
| Ekin: 1. Ekilmiş tahılın filiz vermiş biçimi, tarlada bitmiş tahıl. 2. Buğday. 3. Kültür. |
| Ela: Gözde sarıya çalan kestane rengi. |
| Elçin: 1. Deste, demet, bir tutam. 2. Kışın ocak başında öten cırcırböceği. |
| Elfida: Feda etme, gözden çıkarma, verme. |
| Elisa: Cennet kapısında bekleyen melek. |
| Eliz: 1. Hükümdar, emir veren. 2. Emir veren prenses. 3. Emir |
| Emek: 1. Uzun ve yorucu çalışma. 2. Bir amaç uğruna harcanan yoğun beden ve zihin gücü. |
| Enes: 1. İnsan. 2. Soylu Arap atı. |
| Enis: Yakın arkadaş, dost |
| Erçil: Sözüne güvenilir, emin kişi. |
| Erçin: Merdiven, basamak. |
| Erem: Cennet. |
|
Eren: 1. Erkek. 2. Olağanüstü sezgileriyle birtakım gerçekleri gördüğüne inanılan kimse. 3. Deneyimli, akıllı kimseler. 4. Dost. 5. Hayırlı çocuk.
|
| Erkin: Hiçbir koşula bağlı olmayan, istediği gibi davranabilen, özgür. |
| Erman: 1. Arzu, istek. 2. Yerinme ve pişman olma. |
| Erna: 1.Neşeli, şen şakrak. 2. Civeli sevgili. |
| Esen: Sağlıklı, salim, rahat. |
| Esila: İkindi sonrası |
|
Esin: 1. Esinti, rüzgâr, sabah rüzgârı. 2. Etkilenme, çağrışım veya içe doğma ile akla gelen yaratıcı duygu, ilham.
|
| Esmeray: Siyah ay, esmer renkli, karayağız kimse. |
| Esra: 1. Karanlıkta yol gösteren, aydınlatan. 2. Hızlı, çabuk. |
| Eva: Havva isminin bir versiyonu. |
| Evin: 1. Buğday tanesinin olgunlaşmamış içi. 2. Öz. |
| Eylem: Bir durumu değiştirmek için gösterilen çaba. |
| Eylül: Yılın dokuzuncu ayı. |
| Ezel: Başlangıcı, öncesi olmayan geçmiş zaman, öncesizlik. |
| Ezgü: Makam. |
| F ile başlayan isimler |
| Faruk: Haklıyı ve haksızı ayırma gücüne sahip olan, adil. |
| Ferah: İç açıcı, havadar, aydınlık. |
| Feride: Kendi arzusuyla hareket eden, kibili ve gururlu kimse. |
| Ferzan: İlim ve hikmet. |
| Fırat: 1. Tatlı su. 2. Türkiye’nin en uzun nehri. |
| Figen: Atıcı, yıkıcı, düşürücü. |
| Filiz: Tohumdan veya tomurcuktan çıkan körpe ve küçük dal, sürgün, ışkın. |
| Firuz: Mesut, mutlu. |
| Fulya: Nergisgillerden bir bitki, zerrin (Narcissus jonquilla).2. Bu bitkinin güzel kokulu çiçekleri. |
| G ile başlayan isimler |
| Gaye: Amaç, hedef, istenilen. |
| Gazal: Ceylan, ceren, ahu. |
| Gazel: Konusu aşk ve şarap olan manzume. |
| Gece: Genellikle saat 22.00’den itibaren gün ağarıncaya kadar geçen süre, tün, şeb. |
| Gencer: Yeni, taze, körpe. |
| Gerçek: Doğru olan. |
| Giray: Eskiden Kırım hanlarının ve han ailesinden olan prenslerin kullandığı san. |
| Göğem: Yeşile çalan mor. |
| Gökçek: 1. Güzel, sevimli, hoş kimse. 2. Yiğit, cesur. 3. Taze, körpe. |
| Göksun: “Yüksel, yücel” anlamında kullanılan bir ad. |
| Gönenç: Refah, huzur, mutluluk. |
| Görkem: Gösterişli, göz alıcı olma |
| Göze: 1. Hücre 2. Su kaynağı |
| Gülçin: Gül toplayan, derleyen. |
| Gülfem: Dudakları gül gibi güzel olan. |
| Güneş: Gezegenlere ve yer yuvarlağına ışık ve ısı veren büyük gök cismi. |
| Güney: 1. Temel yönlerden biri. 2. Güneş gören yer. |
| H ile başlayan isimler |
| Haki: Yeşile çalan koyu sarı renk, toprak rengi. |
| Hande: Gülüş, gülme |
| Hawar: Çığlık, çağrı. |
| Hazan: Sonbahar. |
| Hazar: Barış. |
| Helin: Kuş yuvası. |
| Hera: Yunan mitolojisinde evlilik ve anneliği temsil eden tanrıça. 2. Zeus’un eşi. |
| Hevi: 1. Umut 2. Düş, rüya. |
| I ile başlayan isimler |
| Ildır: 1. Alacakaranlık. 2. Parıltı, ışıltı. |
| Ildız: Yıldız. |
| Ilgım: Serap. |
| Ilgın: Çit bitkisi olarak kullanılan bir ağaççık. |
| Ilgaz: 1. Atın dört nala koşması. 2. Hücum, akın. 3. Batı Karadeniz’de bir dağ. |
| Irız: Cesur, yiğit, kahraman. |
| Irak: Uzak. |
| Iraz: Uzak. |
| Irmak: Genişlik ve uzunluk olarak büyük akarsu, nehir. |
| Işık: 1. Nesneleri görmemizi sağlayan aydınlık, ışıma. 2. Aydınlanmaya yarayan cihaz. |
| Işıl: Çok aydınlık, parlak. |
| Işın: Bir ışık kaynağından çıkan ışık demeti. |
| Işkın: Filiz. |
| Itır: 1. Güzel ve hoş koku. 2. Yapraklarının güzel kokusu ile ünlü bir bitki. |
| İ ile başlayan isimler |
| İclal: Saygı gösteren, ikram eden. |
|
İdil: 1. Volga Nehri’ne Türklerin verdiği isim. 2. Aşkla ilgili olup köy ve kır yaşayışını anlatan kısa şiir veya yazı. 3. Yun. İçten ve saf aşk.
|
| İlayda: Su perisi |
| İldem: Yaptığı işin sonucunu beğenmeyen, pişman. |
| İldeniz: Ülkenin denizi. |
| İlgin: Yabancı, el, gurbetten gelen. |
| İlke: 1. Temel düşünce, temel kanı. 2. Temel bilgi. 3. Davranış kuralı. |
| İmer: Zengin, varlıklı. |
| İmge: Hayal, hayal ürünü. |
| İmran: 1. Evine bağlı, evcimen. 2. Hz. Meryem’in babasının adı. |
|
İnci: İstiridye gibi kimi kavkılı deniz hayvanlarının içinde oluşan değerli, küçük, sert, sedef renginde süs tanesi.
|
| İncifem: İnci gibi parlak ve güzel ağzı olan. |
| İnşirah: 1. Açıklık, ferahlık, rahatlık. 2. Kur’an-I Kerim’de bir sure. |
|
İpek: 1. Bir tür böceğin ördüğü kozadan elde edilen ve kumaş yapımında kullanılan ince parlak tel ve bundan yapılan kumaş. 2. Zarif, kibar, ince.
|
| İren: Özgür ruhlu, serbest. |
|
İris: 1. Mitolojide geçen, Tanrıların elçisi ve gökkuşağının simgesi olarak bilinen kızın adı. 2. Çiçek adı. 3. Gözün bir tabakası.
|
| İslim: 1. Çin işine benzer şekilde yapılmış bir tür süs, bezek. 2. Buhar. |
| İsra: 1. Yürütme. 2. Aydınlatma. 3. Miraç gecesi. 4. Kur’an-I Kerim’de bir sure. |
| İyem: İyilik, güzellik. |
| İzlem: Ululuk, kutsallık. |
| J ile başlayan isimler |
| Janset: Güneşin doğuşu. |
| K ile başlayan isimler |
| Kamelya: Kırmızı vı pembe çiçekler açan bir süs bitkisi. |
| Kamer: Ay. |
| Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer. |
| Karanfil: Güzel kokulu bir bitki. |
| Kardelen: Baharın müjdecisi bir çiçek. |
| Karmen: Parlak kırmızı. |
| Katre: Damla, su parçası. |
| Kayan: 1. Akarsu, nehir, sel. 2. Taş yığını. |
| Kayra: Büyük bir kimseden gelen iyilik, ihsan |
| Kenter: Şehir terbiyesi almış, kentli. |
| Kıraç: Su bulunmayan, verimsiz toprak. |
| Kiraz: Bir yaz meyvesi. |
| Kıvanç: Övünç, iftihar. |
| Kıvılcım: Ateş parçası. |
| Kubilay: Ünlü bir Moğol Hükümdarı, Kubilay Han. |
| Kumru: 1.Boz renkli bir kuş. 2. Çeşitli renklerde çiçek açan bir bitki. |
| Kumsal: Denize, göle vb. yerlere girilebilen genellikle kumluk alan, deniz hamamı, kumbaşı, plaj. |
| Kunter: Sağlam, güçlü, kuvvetli. |
| Kurtuluş: Zor bir dorumdan başarı ile sıyrılma, rahata erme. |
| Kutay: Uğurlu ay. |
|
Kuzey: 1. Sağını doğuya, solunu batıya veren kimsenin tam karşısına düşen yön, dört ana yönden biri, şimal, güney karşıtı. 2. Bulunduğu noktaya göre kuzeyde kalan yer.
|
| Kübra: Çok büyük, daha büyük, en büyük. |
| L ile başlayan isimler |
| Laçin: 1. Yiğit. 2. Kartal. 3. Şahin. 4. Atmaca. |
| Lalezar: Lale bahçesi. |
| Lalin: 1. Kırmızı renkli. 2. Yakut rengi. 3. Kırmızı renkli çiçek. |
| Lami: 1. Sert bakışlı, çatık kaşlı. 2. Aslan. |
| Lemi: Parıltı, ışıltı. |
| Lila: Açık eflatun. |
|
Lina: 1. Antik Yunan’da olimpiyat oyunlarını kazananlara verilen ve zeytin dallarından yapılan taç. 2. Arapçada yumuşak hurma ağacı.
|
| Linet: Sürgün. |
| M ile başlayan isimler |
| Maral: Dişi geyik. |
| Masal: Olağanüstü olayları anlatan edebî tür. |
| Mavi: Gökyüzünün rengi. |
|
Maya: 1. Asıl, öz, kendi, yaradılış. 2. İktidar, güç. 3. Bilgi. 4. Para, mal. 5. Dişi deve. 6. Uzun hava, türkü.
|
| Mehir: Ay parçası. |
|
Melek: 1.Tanrı ile insan arasında aracılık yaptığına ve nurdan olduğuna inanılan manevi varlık.2. Terbiyeli, uysal kimse.
|
| Melis: 1. Oğul otu. 2. Bal, sevgili. 3. Bal arısı. |
| Melisa: 1. Sevgili, bal. 2. Oğul otu. |
| Melodi: Belli bir kurala göre yaratılan, kulağa hoş gelen ses dizisi. |
|
Mercan: 1. Tropik ve ılık denizlerde yaşayan, geniş resifler oluşturan, mercanlar sınıfının örneği olan, kırmızı kalker iskeletli hayvan.2. Bu hayvanın iskeletinden elde edilen ve süs eşyaları yapımında kullanılan madde.3. Açık kırmızı renkte bir balık türü.
|
| Merih: 1. Ateş rengi.2. Güneş sistemini oluşturan dokuz gezegenden biri. |
| Merve: 1. Mekke’de dağ. 2. Yüksek. 3. Çakıl taşı. |
| Meva: 1. Yurt, memleket. 2. Sığınılacak, güvenilir yer. |
| Mısra: Şiirin dizelerinden her biri. |
| Mina: 1. Billur, şeffaf renkli. 2. Şarap şişesi. 3. İskele. |
| Mira: 1. Kuyruklu yıldız. 2. Emir veren komutan. |
| Miray: 1. Ayın ilk günleri. 2. Ay gibi parlak, ışık saçan. |
| Mirkelam: Konuşması nazik ve kibar olan. |
| N ile başlayan isimler |
| Narin: İnce yapılı, zarif. |
| Naz: Kendini beğendirmek için yapılan davranış, cilve |
| Nazlı: Naz yapan, kendini ağıra satan, işveli, edalı. |
| Nefes: 1. Canlılık, hayat belirtisi 2. Soluk |
| Nehir: Akarsu, ırmak. |
| Nesli: Nesle, soya ait. |
| Neslihan: Soylu, han soyundan gelen. |
| Neslişah: Soylu, şah soyundan gelen. |
| Neva: 1. Ses, ahenk, nağme. 2. Refah, mutluluk. |
| Nida: Bağırma, seslenme. |
| Nil: Dünyanın en uzun ırmağı. |
| Nisan: Yılın dördüncü ayı. |
| O ile başlayan isimler |
| Oflaz: 1. Eksiksiz, tam. 2. Yakışıklı, hoş görünen. 3. Eflatun renkli. |
| Oflazer: 1. Yakışıklı. 2. Cesur, yiğit. |
| Ogan: 1. Okan. 2. Oğuz. 3. Anlayışlı. |
| Ogün: Özel bir günde doğan. |
| Oğuz: 1. Mübarek, saf ve temiz yaratılışlı. 2. Güçlü. 3. Türk efsanelerinde geçen ünlü bir kahraman. |
| Okan: 1. Oğuz. 2. Anlayışlı. |
| Okay: Baht, talih. |
| Oktay: Sinirli, öfkeli. |
| Okutan: Eğitim ve öğretim işini yapan. |
| Okyanus: Kıtaları birbirinden ayıran engin deniz. |
| Olca: Savaş ganimeti. |
| Olcay: Baht, talih, şans. |
| Olgun: Bilgi ve görgü bakımından zengin kimse. |
| Omaç: Hedef, gaye, amaç. |
| Omay: Seçkin, seçilmiş kimse. |
| Onaran: 1. Başarılı olan. 2. Daha iyi bir duruma getiren, tedavi eden. |
| Onat: 1. İyi yaradılışlı, düzgün kimse. 2. Dürüst. |
| Ongu: Mutluluk, iyilik. |
| Ongun: 1. Kutlu, uğurlu, şans getiren. 2. Bolluk, bereket. |
| Onur: 1. öz saygı. 2. Başkaları tarafından saygı duyulmaya neden olan değer, şeref. |
| Onural: Şan, şeref kazan, saygı duyulan biri ol. |
| Oray: 1.Ateş kırmızısı. 2. Şehirli. |
| Orbey: Bekçi, koruyucu, muhafız. |
| Orçun: Peşden gelen, ardıl. |
| Orgun: Gizli, gizemli. |
| Orhon: 1. Orta Asya’da ırmak. 2. Orta Asya Türklerinin kullandığı en eski yazı. 3. Yüce Hun. |
| Orhan: Şehir yöneticisi, hakim. |
| Orhun: 1. Orta Asya’da ırmak. 2. Orta Asya Türklerinin kullandığı en eski yazı. 3. Yüce Hun. |
| Orkide: Güzel çiçekleri ile ünlü, renkler çiçekler açan bir süs bitkisi. |
| Orkun: Yüce, ulu Hun. |
| Ortan: Tan renginin kızıllığı. |
| Ortunç: Alev kırmızısı tunç. |
| Orun: 1. Makam, öenmli yer. 2. Gizemli, gizli. |
| Otay: Alev kızıllığında ay. |
| Oya: 1. İnce, nazik, zarif. 2. Genellikle tığ ile yapılan ince dantel. |
| Oylum: 1. Hacim. 2. Vadi, koyak. |
| Ozan: Şiirler yazan, şair. |
| Ö ile başlayan isimler |
| Ömer: 1. Yaşamın sırrı. 2. Haklı ve haksızı ayırabilen, adil. 2. Canlılık, yaşama nedeni. |
| Ömür: Yaşam, yaşayış, hayat. |
| Önen: Hak, adalet. |
| Öner: Önde,başta gelen. |
| Öykü: 1. Ayrıntılarıyla anlatılan olay.2. Hikâye |
| Özbay: Yiğit, Türk Alpi. |
| Özbek: Özü güçlü, yiğit. |
| Özbey: Yiğit, Türk Apli. |
| Özdel: Hediye, armağan. |
|
Özden: 1. Soyca temiz, köleliği olmayan özgür kimse. 2. Özle, öz varlıkla, gerçekle ilgili. 3. Suların geçtiği yer, su geçidi. 4. Özsu.
|
| Özer: Yiğit, doğru kimse. |
| Özgül: Özü gül gibi olan. |
|
Özgün: 1. Nitelikleri bakımından benzerlerinden ayrı ve üstün olan. 2. Yalnız kendine özgü bir nitelik taşıyan.
|
|
Özgür: 1. Kendi kendine hareket etme, davranma, karar verme gücü olan. 2. Tutuklu olmayan, hür. 3. Başkasının kölesi olmayan. 4. Bağımsız.
|
| Özlem: Bir kimse veya bir şeye duyulan aşırı görme, kavuşma arzusu, hasret. |
| Özün: Hakkıyla kazanılmış şöhret, ün. |
| P ile başlayan isimler |
| Pamir: 1. Dünya’nın çatısı. 2. Orta Asya’da dağ. |
| Papatya: İlkbahar’da çiçek açan bir bitki. |
| Payam: Badem. |
| Payiz: Güz, sonbahar. |
| Pekin: Üzerinde şüphe olmayan, kesin doğru. |
|
Pelin: Bileşikgillerden, yapraklarında acı, ıtırlı bir madde bulunan, hekimlikte ve içki yapımında kullanılan bir bitki.
|
| Pelit: Çınar vb. Ağaçların yemişi. |
| Peren: Ülker yıldızı |
| Peri: 1. Doğaüstü güçleri olduğuna inanılan, düşsel dişi varlık. 2. Çok güzel, çok alımlı kadın. |
| Petek: 1. Arıların içine bal yaptıkları göz. 2. Minarenin şerefe ile külah arasında kalan bölümü. |
| Pınar: Yerden kaynayarak çıkan su, kaynak. |
| Piyale: Kadeh, şarap bardağı |
| Poyraz: 1. Kuzeydoğudan esen soğuk rüzgâr. 2. Kuzey yönü. |
| R ile başlayan isimler |
| Rana: Güzel, göze hoş görünen |
| Roza: 1. Pembe elmas. 2. Gün doğumu 3. Gül çiçek |
| Rüya: 1. Düş. 2. Hayal, umut. |
| Rüzgar: 1. Zaman, devir. 2. Dünya. 3. Yel. |
| S ile başlayan isimler |
| Saba: Gün doğusundan esen rüzgar. |
| Sabah: Günün ilk saatleri. |
| Sada: Yankı. |
| Sadun: Mübarek, kutlu, ulu. |
| Safa: 1.Endişeden uzaklık, ferah, rahat. 2. Saflık, berraklık. |
| Safir: Mavi renkli, değerli bir taş. |
| Sahil: Deniz ya da göl kıyısı. |
| Sahir: Gece uyumayan. |
| Sahra: Çöl. |
| Saki: Kadehlere içki dolduran, dağıtan. |
| Sakman: Uyanık, gözü açık. |
| Salah: 1. Barış. 2. Düzelme, iyileşme. |
| Salkım: Üzerinde kısa saplı dallar bulunan çiçek ya da meyve. |
| Salman: Özgür. |
| Ş ile başlayan isimler |
| Şafak: Güneş doğmadan önce ufukta beliren aydınlık. |
|
Şebnem: Havada buğu durumundayken akşamın ve gecenin serinliğiyle yerde veya bitkilerde toplanan küçük su damlaları, çiy.
|
| Şevval: Hicri takvime göre yılın onuncu ayı, ilk üç günü Ramazan Bayramıdır. |
| Şimal: Kuzey. |
| Şule: Alev, ateş alevi. |
| T ile başlayan isimler |
| Taflan: Yabanmersini, kışın yapraklarını dökmeyen meyveli ağaç. |
| Talya: Baharın müjdesi. |
| Tan: 1. Güneş doğmadan önceki alaca karanlık, şafak vakti. 2. Sabah akşam esen serin rüzgâr. |
| Tansu: 1.Doğaüstü olay, mucize. 2. Doğaüstü ve hayran olunası güzellik. |
| Tara: 1. Yıldız. 2. Sahur zamanı doğan çocuk. |
| Tardu: Hediye, armağan. |
| Taylan: Uzun boylu. |
| Tolga: Savaşçıların başlarına giydikleri demir başlık. |
| Tolunay: Dolunay’a ayın on dördünde verilen isim. |
|
Tomris: 1. Peçenek Türklerinin ünlü kadın kahramanı. 2. Pers Kralı ile savaşmış olan Massagetlerin ünlü kraliçesi.
|
|
Toprak: 1. Yer kabuğunun canlılara yaşama ortamı sağlayan yüzey bölümü. 2. Ülke, memleket. 3. İşlenmiş arazi.
|
|
Tufan: 1. Nuh Peygamber zamanında yağan ve bütün dünyayı su altında bırakan şiddetli yağmur.2. Şiddetli yağmur.
|
| Tuğçe: Tuğ sahibi hakanın eşi. |
| Turna: Turnagillerden, Avrupa ve Kuzey Afrika’da toplu olarak yaşayan, göçebe, iri bir kuş |
| Tutku: 1. İrade ve yargıları aşan güçlü bir coşku, ihtiras.2. Güçlü istek ve eğilimin yöneldiği amaç. |
| U ile başlayan isimler |
| Uçar: 1.Uçucu, uçan. 2. Özgür. |
| Ufuk: 1. Gökle yerin birleşir gibi göründüğü yer. 2. Anlayış, kavrayış. 3. Çevre. |
| UfUktan: Ufuk çizgisini saran sabah aydınlığı. |
| Uğur: 1. Şans, talih. 2. İnsana iyilik getirdiğine inanılan kaynak. |
| Uğraş: Kötülük ve güçlükle mücadele. |
| Ukde: 1. Zor ve karışık durum. 2. Bir gezegen yörüngesinin her iki ucu. |
| Ulualp: Çok erdemli, yüce erkek. |
| Ulubay: Saygın ve erdemli erkek. |
| Ulubek: Saygınlığı olan yiğit. |
| Uluberk: Saygın, erdemli ve yüce erkek. |
| Uluç: Selçuklular zamanında Türk beylerine verilen san. |
| Uluer: Saygın, yüce yiğit. |
| Ulaş: Amacına ve isteğine kavuş. |
| Umur: Görgü, bilgi. |
| Umural: Görgü, bilgi ve deneyim kazan. |
| Umuralp: Görgülü, bilgili yiğit. |
| Umut: 1.Ummaktan doğan, ümit edilen. 2. Ümit. |
| Uman: Umutlu. |
| Umar: 1. Çare, deva, çıkar yol. |
| Umay: Çocukları ve hayvanları koruduğuna inanılan tanrıça. |
| Uruç: Yukarı çıkma, yükselme. |
| Ural: Haza Denizi’ne dökülen ırmak ve çevre sıradağlar. |
| Uraz: Şans, talih. |
| Usbay: Akıllı, saygın kişi. |
| Utku: Emek sonucunda ulaşılan zafer. |
| Utkan: 1. Soylu, şerefli bir soydan gelen. 2. Zafer kazanan, muzaffer. |
| Uygur: 1.Tarihi mirası çok zengin bir Türk ulusu. 2. Uygar, medeni. |
| Uygar: Medeni. |
| Uzay: Bütün canlı ve cansız varlıkların içinde bulunduğu sonsuz boşluk, evren. |
| Uzbay: Becerikli ve akıllı kimse. |
| Ü ile başlayan isimler |
| Ülker: Boğa burcunda yedi yıldızdan oluşan takım |
| Ülkü: Amaç edinilen, ulaşılmak istenen şey. |
| Ümit: Umut |
| V ile başlayan isimler |
| Venüs: Merkür’den sonra Güneş’e en yakın olan gezegen, Çoban Yıldızı. |
| Vera: Günah ve haramdan kaçmak için şüpheli şeylerden uzaklaşma, takva. |
| Vuslat: 1. Ulaşma, yetişme. 2. Kavuşma, sevgiliye kavuşma. |
| Y ile başlayan isimler |
| Yağız: 1. Esmer. 2. Doru. 3. Yiğit. 4. Bakımlı hayvan. |
| Yağızer: Karayağız yiğit, esmer. |
|
Yağmur: Havadaki su buğusu-nun yoğunlaşmasıyla oluşan ve yeryüzüne düşen yağışın sıvı durumunda olanı.
|
| Yağmurca: Dağ keçisi, bir tür geyik. |
| Yakut: Pembe ya da kırmızı renkli değerli taş. |
| Yalçın: Sarp. |
| Yalım: Ateşin dili, alaz, alev. |
| Yalın: Sade, gösterişsiz. |
| Yalkın: 1. İnce, zayıf yapılı. 2. Tek başına, yalnız. |
| Yamaç: 1. Dağın veya tepenin herhangi bir yanı. 2. Karşı. 3. Yan, yakın. |
| Yankı: Sesin bir yere çarpıp geri dönmesiyle duyulan ikinci ses, ses yansıması |
| Yaprak: Ağaçların yeşil renkli uzantıları. |
| Yaren: Arkadaş, yakın dost. |
| Yarkın: Güneş aydınlığı, güneş ışığı, şimşek. |
| Yaşar: Ölmez. |
| Yasemin: Beyaz, kırmızı veya sarı renkli, kokulu çiçekler açan bir ağaççık. |
| Yaşıl: Erkek ördem. |
| Yaşın: Işık, şimşek, güneş parçası. |
| Yasir: Yolu sol olan. |
| Yasna: Avesta’nın sureleri. |
| Yaver: Yardımcı, hizmetkar. |
| Yazgı: Karder. |
| Yekta: Tek, eşsiz, benzersiz. |
| Yener: Zafer kazanan. |
| Yeşim: Açık yeşil ve pembe renkli, kolay işlenen, değerli bir taş. |
| Yıldır: Parıldayan, ışık saçan, parlayan. |
| Yıldıray: Ay gibi parlayan, ışık saçan. |
| Yıldız: 1. Gökyüzündeki ışıklı gök cisimlerinin her biri. 2. Baht, talih, yazı. |
| Yoldaş: Dost, aynı hedefe gidilen arkadaş. |
| Yosun: Çoğu sularda, ağaç veya taşların üzerinde yetişen tallı bitkiler. |
| Yudum: Bir içimde tüketilen su miktarı. |
| Yuşa: Peygamber olduğu rivayet edilen Yûşa b. Nün. |
| Yüksel: Zafere, amaca ulaşma, başar, zafer elde etme. |
| Z ile başlayan isimler |
| Zeki: Anlayışlı, kavrayışlı, zekâ sahibi. |
| Zümrüt: Cam parlaklığında, yeşil renkte, saydam, değerli bir süs taşı. |
Kız bebek isimleri ve anlamları
2024’ün En sevilen modern kız bebek isimleri
- Ela: Türkçe kökenli bir isim olup, göz anlamına gelir.
- Ece: Türkçe kökenli bir isim olup, güzel ve hoş anlamına gelir.
- Zeynep: Arapça kökenli bir isim olup, süs, ziynet anlamına gelir.
- Nehir: Türkçe kökenli bir isim olup, akarsu anlamına gelir.
- Deniz: Türkçe kökenli bir isim olup, okyanus veya deniz anlamına gelir.
- Mira: Latin kökenli bir isim olup, miras, mirasçı anlamına gelir.
- Aylin: Türkçe kökenli bir isim olup, ay ışığı anlamına gelir.
- Defne: Latince kökenli bir isim olup, defne yaprağı anlamına gelir.
- Alara: Türkçe kökenli bir isim olup, ateşle oynayan kişi anlamına gelir.
- Ada: Latince kökenli bir isim olup, ada anlamına gelir.
Erkek bebek isimleri ve anlamları
2024’ün En sevilen modern erkek bebek isimleri:
- Ege: Türkçe kökenli bir isim olup, deniz anlamına gelir.
- Can: Türkçe kökenli bir isim olup, canlı, hayat anlamına gelir.
- Ali: Arapça kökenli bir isim olup, yüce, yüksek anlamına gelir.
- Kaan: Türkçe kökenli bir isim olup, hükümdar, lider anlamına gelir.
- Deniz: Türkçe kökenli bir isim olup, okyanus veya deniz anlamına gelir.
- Toprak: Türkçe kökenli bir isim olup, toprak anlamına gelir.
- Efe: Türkçe kökenli bir isim olup, kahraman, yiğit anlamına gelir.
- Kerem: Arapça kökenli bir isim olup, cömert, yardımsever anlamına gelir.
- Arda: Türkçe kökenli bir isim olup, toprak, dünya anlamına gelir.
- Doruk: Türkçe kökenli bir isim olup, zirve, en üst nokta anlamına gelir.